هدف: افراد سالمند به صورت چشمگیری بیشتر از افراد جوان در شرایطی که تداخل حسی به وجود می آید دچار نوسان می شوند و احتمال افتادن بیشتری دارند. با توجه به چشم انداز افزایش جمعیت سالمندی در ایران آینده و عدم کنترل پوسچر مناسب و بالا بودن هزینه های عواقب احتمالی آن در این پژوهش به بررسی اثر آموزش تعادل چند حسی بر کنترل وضعیتی سالمندان و مقایسه آن با گروه کنترل پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی از روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده استفاده شد و 34 زن سالمند سالم در دو گروه مداخله (19) و کنترل (15) به ترتیب با میانگین سنی 72.4 و 72.9 سال در مطالعه شرکت نمودند. قبل و بعد از مداخلات درمانی جهت بررسی میزان کنترل پوسچرال و تعادل عملکردی سالمندان به ترتیب از صفحه نیرو و تست برگ استفاده شد. گروه مداخله در برنامه تعادلی چند حسی به مدت 5 هفته و هفته ایی 3 جلسه 1 ساعته شرکت کردند.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و تی وابسته انجام شد.یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بعد از طی دوره مداخله، تغییرات کنترل پوسچرال در دو شاخص طول مسیر و سرعت میانگین در حالت چشم باز (P= 0.001) و چشم بسته (P= 0.0001) و تست برگ (P= 0.002) بین گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که تمرینات تعادلی چندحسی حتی در مدت زمان کوتاه می تواند باعث بهبود کنترل پوسچرال و همچنین تعادل عملکردی سالمندان شود.

آگاهی وضعیتی به عنوان یک قابلیت فردی و جمعی نقش بسزایی در ادراک محیط عملیاتی و فهم معنای اطلاعات دریافتی و پیش­بینی آینده نزدیک جهت تصمیم­گیری فرماندهان و کارکنان شبکه فرماندهی و کنترل درصحنه نبرد دارد؛ بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر ارائه مدل آگاهی وضعیتی در شبکه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی می باشد. بدین منظور در ابتدا با استفاده از مبانی نظری و مصاحبه نیمه عمیق، ابعاد مدل در شش بخش شامل عوامل فردی، عوامل سازمانی، عوامل محیطی و فرایندهای آگاهی وضعیتی، تصمیم­گیری و عملکرد و نیز 38 مؤلفه احصاء گردید. اعتبار ابعاد و مؤلفه ها به صورت کیفی و کمی مورد تأیید قرار گرفت و شاخص های برازش با مقادیر NFI=0.941،GFI=0.953, TLI=0.934,CFI =0.879, RMR=0.073, RMSEA=0.068, Chi square=2.541 که نشان از حمایت داده­های تجربی از مدل ارائه شده است. خبرگان 8 نفر و جامعه آماری شامل متخصصین حوزه فرماندهی و کنترل دریکی از یگان های آجا و حجم نمونه نیز به تعداد 190 نفر به صورت تصادفی و طبقه­ای انتخاب شدند. این پژوهش با رویکرد آمیخته ازنظر قلمرو در حوزه عوامل انسانی و رفتاری، ازنظر جهت­گیری توسعه­ای، ازنظر رویکرد قیاسی- استقرایی، هدف اصلی اکتشاف، تبیین و پیش بینی، شیوه گردآوری اطلاعات مشاهده و مصاحبه می­باشد. نتایج پژوهش نشان داد آگاهی وضعیتی یک فرایند پیچیده بوده و از عوامل مختلفی مانند فردی، سازمانی و محیطی تأثیر پذیرفته و طی فرایندهای ادراک، فهمیدن و پیش­بینی، نحوه عملکرد فرد در محیط­های پویا و پیچیده را شامل می گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: نورون های آینه ای دسته ای از نورون ها هستند که هنگام انجام یک حرکت و نیز در هنگام مشاهده انجام حرکت توسط دیگری، فعال می شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مشاهده وضعیت تعادلی بر نوسان وضعیتی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، عملکرد وضعیتی 20 نفر از دانشجویان با استفاده از دستگاه تعادل بایودکس در سه شاخص نوسانات در راستای داخلی - خارجی، نوسانات در راستای قدامی - خلفی و نوسانات کلی در هنگام مشاهده و عدم مشاهده وضعیت تعادلی بررسی گردید. جهت مقایسه میانگین نوسانات در دو حالت، از آزمون Paired-t استفاده گردید.یافته ها: در دو پارامتر نوسان در راستای داخلی - خارجی و کلی، مقایسه دو حالت مقایسه میانگین ها نشان دهنده تفاوت معنی دار بود (P=0.018، P=0.049) اما در پارامتر نوسان در راستای قدامی - خلفی، تفاوت میانگین ها به حد معنی دار نرسیده بود (P=0.049).نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، مشاهده فرد بی ثبات، باعث افزایش نوسانات وضعیتی می شود. این یافته ها می تواند با فعالیت نورون های آینه ای درگیر در کنترل حرکتی در ارتباط باشد. می توان بر اساس این یافته پیشنهاد نمود که انجام تکلیف تعادلی به همراه بیمار می تواند به عنوان یک اضافه بار برای تکلیف حرکتی او باشد.

زمینه و هدف: در مطالعات تکالیف دوگانه اهمیت منابع شناختی در کنترل وضعیتی نشان داده شده است، با این وجود نقش دستورات کلامی در چگونگی تخصیص منابع توجهی چندان روشن نیست. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر دستورات کلامی مختلف بر عملکرد وضعیتی جوانان بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر بروی 20 جوان با میانگین سنی (23.95±3.31) سال انجام شد. تکالیف وضعیتی شامل ایستادن با پاهای مجاور هم روی سطح سخت/ روی سطح فوم، و ایستادن با پا های پشت هم روی سطح سخت بودو تکلیف شناختی، زمان عکس العمل انتخابی بود. تکالیف دوگانه تحت سه دستور مختلف توجه به تکلیف شناختی/ توجه به تکلیف تعادلی و توجه برابر مورد سنجش قرار گرفتند.یافته ها: برای مقایسه عملکرد وضعیتی تحت دستورات مختلف از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد در شاخص طول مسیر و همچنین عملکرد وضعیتی تحت دستورات مختلف در وضعیت ایستادن با پاهای مجاور هم روی سطح سخت و روی سطح فوم و تاندم ایستادن روی سطح سخت در شاخص سرعت متوسط تفاوت معنادار نداشت (P>0.05). همچنین عملکرد تعادلی در حالت منفرد و دوگانه، فقط هنگام ایستادن با پاهای مجاور هم روی سطح فوم، تفاوت معنادار داشت (P<0.05).نتیجه گیری: در تکالیف وضعیتی خودکار، دستوارت مختلف بر نحوه اختصاص منابع توجهی به کنترل وضعیتی، تاثیر ندارند.

سابقه و هدف: مطالعات متعددی تغییر کنترل وضعیتی را در بیماران مبتلا به کمردرد به اثبات رسانده اند. با این حال، تفاوت پارامترهای نوسانات مرکز فشار بدن این بیماران در شرایط اعمال ناپایداری تا حدی نامشخص است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر ناپایداری بار و سطح تکیه گاه بر کنترل وضعیتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بود.مواد و روش ها: از 20 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن (با میانگین سنی 31.30 سال و میانگین شاخص توده بدنی 25.20 کیلوگرم بر مجذور متر) و 20 فرد سالم (با میانگین سنی 30.00 سال و میانگین شاخص توده بدنی 24.12 کیلوگرم بر مجذور متر) خواسته شد که در حالت ایستاده باری به میزان 10 درصد وزن بدن خود را در دست نگه دارند. شرایط آزمایشگاهی از نظر پایداری بار (پایدار یا ناپایدار) و سطح تکیه گاه (سفت یا فوم) تغییر می کرد. پارامترهای نوسان مرکز فشار شامل دامنه نوسان (و انحراف معیار آن) و سرعت نوسان (و انحراف معیار آن) در دو جهت قدامی- خلفی و طرفی توسط صفحه نیرو اندازه گیری شدند.یافته ها: بیماران مبتلا به کمردرد در مقایسه با افراد گروه کنترل دامنه نوسان کم تری در جهت قدامی- خلفی نشان دادند (0.03=P). هم چنین هنگام نگه داشتن بار ناپایدار سرعت نوسان طرفی کم تر (0.05=P)، ولی هنگام ایستادن روی فوم دامنه نوسان طرفی بیش تری داشتند (0.04=P).نتیجه گیری: بیماران مبتلا به کمردرد مزمن هنگام ناپایداری بار و سطح تکیه گاه الگوی کنترل وضعیتی متفاوتی نسبت به افراد سالم نشان می دهند. در چنین شرایطی، اختلال حس عمقی و به کارگیری استراتژی سفت کردن می تواند احتمال آسیب های ستون فقرات را افزایش دهد.